علی سلیمی: اختلال نقص توجه – بیش‌فعالی یا همان ADHD با علائمی چون: فعالیت بیش از حد معمول، نداشتن تمرکز کافی، نداشتن نظم، زودرنجی، عدم کنترل استرس، روابط آشفته با دیگران و از این شاخه به آن شاخه پریدن در کارها تشخیص داده می‌شود.زندگی با ADHD با گرفتار سوءتفاهمات و تصورات غلط جامعه همراه است. این تصورات غلط زندگی را برای افراد درگیر ADHD سخت‌تر می‌کند و بر ویژگی‌های مثبت آنها سایه می‌اندازد. با افزایش آگاهی و پیشرفت علم، زمان آن فرا رسیده است که این دروغ‌های سمی را کنار بگذاریم و حقیقت را در آغوش بگیریم. در اینجا به برخی باورهای رایج اما غلط در مورد ADHD اشاره شده است.
۱_ افراد مبتلا به ADHD تنبل هستند
ADHD هیچ ارتباطی با تنبلی ندارد و این تصوری کاملا غلط در مورد ADHD است که احتمالا ناشی از عدم آگاهی یا درک است. بسیاری از مردم بر این باورند که مبتلایان به ADHD فقط باید بیشتر تلاش کنند. در واقع، افراد مبتلا به ADHD معمولا بیشتر از بقیه تلاش می‌کنند تا علائم خود را جبران کنند.
۲_ADHD بهانه‌ای برای رفتار بد است
این تصور غلط که ADHD به عنوان بهانه استفاده می‌شود، تلاش برای کنترل و درمان واقعی افراد مبتلا را تضعیف می‌کند. ADHD می‌تواند منجر به تکانشگری، فراموشی و مشکل در مدیریت احساسات شود، اما این رفتارها علائم یک بیماری عصبی هستند نه بهانه. هنگامی که فردی مبتلا به ADHD به اندازه کافی شجاع باشد که علائم خود را واضح کند و تلاش خود برای درمان را به اشتراک بگذارد، سزاوار درک و همدلی برای کمک به کاهش انگ و تشویق او به ادامه درمان است.
